Bugün kutsal birgün kimine göre. Kimine göre de anne sevgisinden hakkına düşen payı bile alamamış bir yetişkinin buruk günü. Hersey çocukken verilmeli bir insana, bir hayvana, bir bitkiye bile. Gelişme evresinde ne verirsen yetişkin olduğunda da o tadı alırsın her canlıdan çünkü. Her anne adil değil bence evlatlarına karşı.  Ne kadar çok kardeşsen o kadar ufalıyor anne sevgisinden eline geçen pay. E bir de bu pay adaletsiz bölünüp paylaştırılmaya kalkışıldığında kargosunu bekleyen ergen kız gibi gözün yolda heyecanla beklersin sevgi görünsün ufukta diye. Fakat geri kalan hayatın, sevgi payını beklemekle geçer ve asla gelmeyecektir o sevgiyi getirecek olan kargocu. Gelse de etkisi olmayacak ya.  İşte burada da geçerlidir bu " geç gelen adalet adalet değildir" sözü.  Anne böyle durumlarda kendi çıkarını gözetir çoğu kez. Zaten evlada değer verilmiş olsa bu kadar çok edinilmesi ki. Herşeyin bolluğu kıymetsiz, kıtlığı değerli olduğu gibi tıpkı. Evlat çokluğu da böyledir kanımca.  Kimse kimseyi kandırmasın abi. Evladının hepsi de aynı değerdedir diye. Ebeveynler, işlerine yarayan evlatları her daim ayrı sever. Ya da işini bilen Evladı da denilebilir. Aynı anne babaya sahip evlatlardan, Kimi baş tacı edilip ayrı beslenme programına bile tabi tutulurken Kimi evlat ise evde varlığından bir haber hatta yok sayılarak yaşama tutunur oysa. Değersiz ve sevgi kırıntısına muhtaç nefes alır. Bundan dolayıdır ki aynı anneye mensup çocuklardan kimileri anneler gününü kutlar kimileri gerek duymaz. Kutlamayı gerektiren bir annelik görmediğindendir... Vel hasıl her annenin yüreğinde Evlat sevgisi vardır fakat her evladın gönlünde anne sevgisi olmaya bilir. Sevgili anneler, evlatlarımızda gördüğünüz kötü huyları kendi benliğinizde arayınız. Fidanken vermediğiniz sevgi vitamininin meyvelerini yetişkinken toplamanız mümkün değildir. ANNELER GÜNÜMÜZ KUTLU OLSUN...