Mahcup kelimesi Dilimize Arapça'dan gelmiştir. Anlamı ise, “herhangi bir nedenden dolayı utanmış olan kimse” demektir. Fakat ne yazık ki günümüzde böylesi insanların nesli tükenmek üzeredir bana göre. Çünkü artık nereye bakarsam bakayım mahcup olan hiç kimseyle karşılaşamaz oldum. Hayvanlar bile mahcup oluyor çoğu kez. Ama insanoğlu olarak mahcup olan hiç kimse yok artık buralarda.  Örneğin yaşadığımız ülkeden mahcup olan, yaşadığımız olaylardan mahcup olan sorumlular ya da ne bileyim yani bir iş yerinde çalışanına karşı mahcup olmak veya patronuna karşıma mahcup olmak, sevdiğine mahcup olmak Yani mahcup kelimesini açarsak yaşantımızın her anında her nefesimizde yanımızda olan bir his olmalı Aslında. Kısacası Utanmayı kaybeden canlılardan etrafta adım atılası yer kalmaz oldu. O kadar çok örnek verebilirim ki bunlara ama buradan yazmak istemiyorum sevgili okuyucularım ne demek istediğimi gayet iyi anlıyor bence. Günümüzdeki yaşanan halimizden dolayı zira.  Peki neden kaybettik bu mahcubu ya da nerede kaybettik ya da kim aldı kim çaldı bizden?  Bence yaradılışımızda yoktu galiba taklit ediyorduk mahcubu sanki. MIŞ gibi yapıyorduk belki de. Artık gerçekleri daha net görüyoruz Belki yaşımızdan belki tecrübemizden belki de hata bizde bilinmez.Peki biz mahcup oluyor muyuz yaptıklarımıza karşı? Bence olmuyoruz, biraz daha duyarlı olsak keşke kırmadan önce düşünsek yani mahcup’u ve mahcup halleri cebimizde taşıyabilirsek. her zaman değilse de arada bir çıkarıp bozuk para gibi kullanamaya çalışsacak mesela. Hani bütünü bozmasan da olur. Bazen bozuk mahcup kırıntıları olabilir cebinde. Kırıntılarına bile razı oluruz bazen. Yani yüzümüz kızarsa en azından bazı şeylere karşı.  Yazsam aslında gerçekten ansiklopedi çıkar. Bu konuda şaşkınım. Evet yaşanan olaylarda Bazen oturup kendimi de dinlediğim olur. Diyorum hani Neden acaba diye inanın çoğu kez bir mana çıkaramıyorum, ölüyorum çarpıyorum topluyorum sağlamasını yapıyorum fakat mahcup olmayan insanların nedenini bulamıyorum neden. Ya bir çiçeğe bastığın zaman bile insan mahcup olmalı, bir ağacın dalını Kırdığın zaman mahcup olursun ağaca karşı, mahcup olursun karıncaya karşı, Hadi insanlığı geçtik de içimizi karartmak istemiyorum ama neden diye de sormadan edemiyorum. Daha çok okusak belki Ne bileyim gazete, Mecmua okusak roman kitapları okusak. Belki biraz kendimize gelir miyiz bilmiyorum da.  Onca şeyler yaşanıyor ülkemizde, yarası sarılmayan bir yıkım yaşadık mesela deprem oldu. Tarifsiz kayıplar yaşadık. Fakat hiçbir şey olmamış gibi davran İnsanoğlu var ortalıkta. Yetkililerden mahvcup oluyorum nefes almaya ben.  Mesela bir okulda öğrencisinin kulağını çeken ve mahcup olmayan bir öğretmenin mahçupluğunu taşıyorum sırtımda bazen.  Ya da günaydın demeye bile  korkan komşumun beyninin mahcupluğunu kendimde buluyorum. Bazen de birinin parasını çalan hırsızın kendiyle gurur duyan hallerinden mahcup oluyorum. Hani Kandırdım Ben Vay ne kadar akıllıyım, aptallık kandırdım diye düşünür ya. Ben mahcup oluyorum onun yerine bile utanç duygusuna boğuluyorum. Biliyor musunuz ? ters laleler bile doğanın güzelliğine mahcup olduklarından utangaçtırlar oysa. Kaldırmazlar başlarını, doğaya olana saygılarındandan.  Aslında insan olarak birçok duygumuzu kaybettik. Birçok insan sevgisini kaybetti ya da çaldırdı. Sorsan içinde kendince haklı yönleri vardır belki ama vazgeçmemek lazım sevmekten, saygı duymaktan, mahçup olmaktan. Vazgeçmemek lazım. Zira bazı değerlerimizi kaybettiğimizde inanın ki umudumuzu da kaybederiz ve  fark etmeyiz belki.Sadece mahcup olmak bile yeter, belli etsen de etmesen de, İNSAN OALRAK KALABİLMENİN YOLU MAHCUP OLABİLMEKTEN GEÇER…