İnsanların merak ettiği konulardan biri de kıyametin ne zaman kopacağıdır. Asıl olan kıyametin ne zaman kopacağı değil, bir gün mutlaka kıyametin gerçekleşeceğine iman etmek ve ahiret hayatı için hazırlıklı olmaktır. Yoksa kıyametin küçük örneklerini hemen hemen her gün minarelerde yükselen selâ sedâlarıyla işitiyor ve ölümle bir nevi küçük kıyametlerin koptuğunu görüyoruz. Cenab-ı Allah, yüce âyetinde kıyamet, “sizi ansızın yakalayacaktır” 1, fermanıyla kıyametin vakti insanların bilemeyeceklerini buyurmuştur. Kıyametin ne zaman kopacağı hakkında soranlara Hazreti Muhammed (asm) bilgisinin olmadığını belirtmiştir. Bunun bir hikmeti de bizim şahsî ecelimiz gibi kıyametin de ne zaman kopacağının bilinmemesi insanları teyakkuzda bırakmasıdır. Sahabeler hemen kıyamet kopacak gibi daima teyakkuzda bulunmuşlar. Cenab-ı Allah, (cc) Resulüne (asm) şöyle bildirmiş: (Resulüm) “İnsanlar senden kıyametin ne zaman kopacağını soruyorlar. Onlara de ki: Onun bilgisi ancak Allah katındadır. Ne bilirsin, belki de zamanı yakındır.” 2 Evet, insan yaşamak ister. Fakat er-geç ölüm hadisesi ile gerçekleşen insanın küçük kıyameti ansızın gelebildiği gibi, büyük kıyamette ansızın gelebilir. Mü’minlere düşen her an teyakkuzda bulunmaktır. İkinci husus: “Kıyamet neden kâfirlerin başına kopar?” Bediüzzaman Said Nursî Hazretleri, Mektubat eserinin On Beşinci Mektubu’nda, “Kıyametin kopacağı anında, kıyametin dehşetlerini görmemek için, bir eser-i rahmet olarak, ehl-i imanın ruhları daha evvel kabzedilecek, kıyamet kâfirlerin başına kopacaktır” 3 buyurmuş. Toplu ölümlerin örneği Hazreti Nuh, (as) zamanında gerçekleşmiştir. Hazreti Nuh’a, inanmayanlar, Nuh tufanında topluca boğulmuşlar. Keza daha sonra ki dönemlerde Ad, Semud ve Lut (as) kavmine toplu afetler gelmiştir. Bu afetlerden mü’minler kurtulmuşlar. Kıyametin büyük âlâmeti olan güneşin batıdan doğması ve tövbe kapısının kapandığı bir anda mü’minlerin topluca ölmeleri; kâfirlerin de artık iman etmeleri geçersiz sayılacağı için kıyamet başlarına kopacaktır.   Dipnotlar: 1- A’raf, 187. 2- Ahzab, 63. 3- Mektubat, 15. Mektup, 4. sual.